Моҳи Рамазон моҳест, ки мардум дар он бештар ба ибодати Худо мекӯшанд, то аз ин моҳи бахшиши гуноҳон баҳрае дошта бошанд ва сармояе барои олами боқӣ бо худ бигиранд.

Моҳи мубораки Рамазон айёмест, ки инсон матонату устувории худро меозмояд ва пирӯзиашро аз болои нафс эҳсос мекунад. Аз Ибни Аббос (р) ривоят аст, ки Расули Худо (с) фармуданд:

Суханронии Саидмукаррам Абдулқодирзода - Раиси Маркази исломии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар конфронси ҷумҳуриявӣ дар партави Соли ҷавонон дар мавзӯи «Нақши ҷавонон дар ҷомеа ва роҳҳои пешгирии онҳо аз шомилшавӣ ба гурӯҳҳои ифротӣ»

Худованди карим барои ҷавонон як нерӯи ҷисмонӣ ва фикрие додааст, ки аз калонсолон хеле бартарӣ доранд.

Яке аз тавсияҳои асосии дини мубини Ислом пойбандӣ ба ахлоқи нек ва хислатҳои ҳамидаи инсонӣ аст ва ҳадафи аслӣ аз нузули Қуръон ҳам ҳамин матлаб мебошад.

Раванди рӯзгор ва табодули шабу рӯз ҳамарӯза моро ба сӯи футӯҳоти қуллаҳои нав ба нави ҳаёт раҳнамун месозад. Агар мо ба атроф ба ташаккули воқеъоту ҳаводиси ҷомеаи ҷаҳонӣ бо мушоҳада назар афканем, пас маълумамон мешавад, ки чи тавр ин ё он ҳодисаи нобаҳангоми сиёсӣ ва ё вазъи фавқулодае ба якборагӣ таваҷҷуҳи оламиёнро ба худ ҷалб мекунад.