«Яъне рӯзадорӣ дар табиати одамон, пеш аз ҳама, пок нигоҳ доштани дилу забон, зоҳиру ботин, бо муомилаи неку меҳрубонӣ ба ҷо овардани иззати инсон ва раҳму шафқатро бедор месозад. Мардуми мусулмони мо дар ин моҳи муборак ба аёдати падару модарон ва беморону камбизоатҳо мераванд, ба ятимону маъюбон ва шахсони эҳтиёҷманд кумак мерасонанд, то ки бо чунин аъмоли хайрхоҳона соҳиби савоби бештар гарданд».

Чунонки Худованди таоло дар ояи 185-уми сураи «Бақара» мефармояд : «Моҳи Рамазон моҳест, ки дар он Қуръон нозил шудааст, китобе, ки мардумро роҳбар ва дарбаргирандаи далоили ошкори ҳидоят ва ҷудокунандаи ҳақ аз ботил аст.

Рўза доштан фоидаҳои ҷисмӣ ва рӯҳии фаровоне дошта, шифобахши ҷисм ва тавонбахши ҷон аст. Поккунандаи инсон аз тамоми палидиҳои ҳайвонӣ буда, дар сохтани фарди солеҳ бисёр таъсирпазир мебошад.

Закот додан дуюмин фаризаи исломист, ки Қуръон дар чандин мавридҳо онро ҳамрадифи намоз қарор додааст. Он гоҳе бо вожаи "Закот", ҷои дигар бо вожаи "садақа" ва гоҳо бо калимаи "Инфоқ" ёд шудааст.

Қуръони карим бо баёни расо ва ибораҳои зебое фалсафа, ҳадафи фарз гардидан, муҳимтарин аҳком ва ҷанбаҳои гуногуни рӯзаи моҳи Рамазонро бозгӯ намудааст.

Фазои озоди кору зиндагӣ дар шароити Истиқлолияти давлатӣ, ки ҳоло дар остонаи истиқболи 30-умин солгарди муборакаш дар ҷабҳаи бузурги ободонию созандагӣ қарор дорем, барои такомули фарҳанги миллӣ ва эҳёи ҷашну маросими динию мазҳабии кишвари азизи мо навгонӣ ва тасҳеҳоти ҷолибу гуворо ворид намудааст.