Барои мушаххастар дарк намудани нақши ислом дар ҳаёти иҷтимоиву иқтисодии ҷомеаи муосири Тоҷикистон, масалан, пажӯҳиши муносибати ислом бо фаъолияти соҳибкорӣ ва тиҷоратӣ, метавонад кӯмак расонад.

Шаъбон моҳи ҳаштуми солшумории ҳиҷрии қамарӣ мебошад ва 29 рӯз дорад. Номгузории ин моҳ монанди моҳҳои дигари солшумории қамарӣ пеш аз Ислом сурат гирифтааст.

Солҳои охир терроризму экстремизм ҷаҳонро ба гирдоби ваҳшату низоъҳои хунбор рӯ ба рӯ намудаанд. Имрӯз аз ҳеҷ кас пӯшида нест, ки ҳар гуна ҳаракати даҳшатафканию ифротгароӣ боиси нооромии ҷамъият мегардад ва мардуми кишваре, ки дар он сулҳу субот ҳукмфармо нест, зиндагии орому осоишта надоранд, ба таназзул, гуруснагӣ, зулму тааддӣ ва хонавайронию гурезагӣ рӯбарӯанд.

Расо як сол пеш, 4 апрели соли 2018 бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Консепсияи сиёсати давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар соҳаи дин қабул гардид.

Ҷаҳонишавӣ бо суръати хеле тезу тундаш оламро фаро мегирад ва дар ин раванд бурду бохти ҳар як давлату миллат аз заҳмату талоши фарзандону ҷоннисоронаш алоқамандӣ дорад. Барои миллати тоҷик соҳиби истиқлолияту сарвари хирадманд гардидан ноёбтарин неъмат буд.

Низоми анъанаҳо ва ҷашну маросимҳои миллии тоҷикон ба ғайр аз анъанаҳои хусусияти байналмилалӣ-умумимусулмонӣ доштаи динӣ, инчунин, анъанаҳо ва ҷашну маросимҳои зиёди этникӣ-фарҳангиро дар бар мегирад, ки онҳо дар соҳаҳои мухталифи ҳаёти моддӣ-ва маънавӣ татбиқ меёбанд.