Шукрона баракат дорад

Мо бояд аз истиқлолияту озодӣ ва соҳибватаниву соҳибдавлатӣ шукрона кунем, шукронаи Ватани соҳибихтиёру маҳбубамонро ба ҷо орем, онро сидқан дӯст дорем, ба давлати соҳибистиқлоламон содиқ бошем, ҳамаи саъю талоши худро ба хотири пешрафтаву неруманд гардондани он ва дар арсаи байналмилалӣ боз ҳам баланд бардоштани нуфузу эътибори Тоҷикистони азизамон равона кунем.  
 

Эмомалӣ РАҲМОН

Миллати бофарҳангу тамаддунофари тоҷик анъанаҳои неку волои ниёгони хешро ҳифз намуда, имрӯзҳо бо тарҳрезию корбаст намудани арзишҳои маънавию ахлоқӣ ва сиёсию фарҳангӣ дар ҷодаи устувор намудани ваҳдати миллӣ, таъмини амнияту осоиш, якдигарфаҳмиву сулҳу оромӣ қадами устувор гузошта, ба фатҳи қуллаҳои мақсуд ноил гашта истодааст. Ба чунин комёбиҳо ноил гаштани миллати тоҷикро  таърихи башарият ёд надорад.
Мо сад  шукр аз он дорем, ки ваҳдати миллӣ дар сарзамини биҳиштосоямон тавассути ҷидду ҷаҳд ва кӯшишу талошҳои зиёди Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пойдор шуд ва рӯз ба рӯз мустаҳкаму қавитар гашта истодааст.
Ҳеҷ ҷои шакку шубҳа нест, ки сиёсати пешгирифта ва таҷрибашудаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистонро дар ростои сулҳу ваҳдат ва гиромӣ доштани арзишҳои миллӣ на танҳо сокинони Ватани азизамон хуш қабул намуданд, балки  дигар мамлакатҳои хурду бузурги тамоми дунё тарафдорӣ менамоянд. Ин сиёсат бори дигар исбот намуд, ки миллати тамаддунофари тоҷик сулҳдӯст буду сулҳдӯст мемонад.
Таърих гувоҳ аст, ки мардуми тамаддунофари тоҷик аз қадимулайём дар ҳама давру замон ваҳдатгарою сулҳпарвар буд. Тоҷикон ҳеҷ гоҳ ба сари халқу миллате шамшер набардоштаанд ва ҳеҷ гоҳ шаҳреву деҳотеро ғасб накардаанд. 
Кунун мо дар мамлакати рушду тараққикардаистода умр ба сар мебарем.Тавассути  ҷаҳду  талошҳои пайгиронаи ин марди хирадманду маорифпарвар мо соҳибдавлату комилҳуқуқ гардидем.
Вазифаи мо, аҳли маориф ва илм, аз он иборат аст, ки музаффариятҳои кишвари маҳбубамонро ҳифз намоему баҳри амалӣ намудани ниятҳои неки Сарвари давлатамон тамоми донишу неруи худро равона созем. Нагузорем, ки ҷаҳони маънавии ҷавонони моро касе заҳролуд созад ва ҷаҳд бар он намоем, ки  онҳоро аз гаравидан ба ҳизбу равияҳои гуногуни номатлуб эмин дорем.
 Шукронаи ҷумҳурии озодамон, шукронаи зиндагии хушу гуворо ва орому осудаамонро бояд намоем. Шукри онро низ бояд бикунем, ки Худованди меҳрубон ба мо чунин Роҳбари хирадманду сарзамини биҳиштосоро ато кардааст. Ва ниҳоят бояд шукри ваҳдати миллию шукри дӯстию бародариро намоем.
Садбарг ШЕРАЛИЕВА,  устоди Донишгоҳи  давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ,  номзади илмҳои филология