Ахиран номи Қиёмиддини Ғозиро дар хабарҳои расонаҳо хондам ва солҳои хунини навадум боз хаёлам омад. Саҳнаи майдони Шаҳидон, ки мардуми фирефташуда ҷамъ омада буданд ва ба суханҳои бисёр пуртаъсири баромадкунандагон  гӯш медоданд. Байни онҳо Қиёмиддини Ғозӣ ҳам бо тамоми маҳорати хитоба мардумро ба фитнаву тафриқа ва нооромиҳо даъват менамуд ва кор то ба он ҷое рафта буд, ки  ӯро бо номи «генерали мардумӣ» муаррифӣ менамуданд. Ман аз он тааҷҷуб менамоям, ки ин шахсони аз дину мазҳаб бохабар ва аз таълимоти ислом бархӯрдор, ки худро байни мардум эшону мулло мегӯянд, чаро одамонро ба таълимоти исломи пок даъват накарданд? Охир онҳо  медонистанд, ки оятҳои Қуръони карим ба ҷангу қатлу куштори одамон даъват накардааст ва алалхусус мардуми мусулмонро. Онҳо медонистанд, ки дини мубини Ислом дини сулҳу салом аст, дини оромиву осоиштагист. Пас, онҳо мақсадҳои дигар доштанд ва  барои расидан ба ин мақсадҳояшон аз ҳама гуна ҳилаю найрангҳо  истифода бурданд. Агар мақсади онҳо ҷанг набошад, чаро мардум Эшони Қиёмиддинро  бо ному рутбаи ҳарбӣ номгузорӣ намуда, ӯро «генерал» номиданд. “Генерале”, ки ҳарфу амалаш аз генералҳои воқеии фидоии Ватану миллат фарсахҳо дур.