Имоми Аъзам тавассути осори гаронбаҳояш ба оламиён собит намуд, ки ҳама унсурҳои дини мубини Ислом, тамоми муқаррароти ин дини муҳаммадӣ зиндагисоз ҳастанд. Ислом дини пешрафт, дини инсонпарвар ва такондиҳанда ба бунёди ҷомеаи адолатпарвар аст.

Дини мубини Ислом имконоти бузург дар соҳаи муколамаҳои миёни фарҳангу тамаддунҳо, миёни низомҳои мухталифи иҷтимоӣ ва адёни гуногун дорад ва аз ин имконот доиман истифода мекунад, вагарна тӯли 14 аср солиму тавоно то даврони мо намерасид.

Забони мо дар тамоми марҳилаҳои таърихӣ ҳамчун силоҳи муҳимми муборизаи истиқлолхоҳии миллӣ хидмат намудааст. Гузаштагони барӯманди мо барои устувору беолоиш то ба замони мо омада расидани забони тоҷикӣ корномаҳои бемисл нишон додаанд.

Дар оғоз Худовандро шукргузорӣ мекунем, ки дар фазои амну осоиши Ватани маҳбубамон зиндагию кору фаъолият ва ибодати Худованди Маннонро карда истодаем.