Таҳаммули ин андеша хеле гарон аст, чунки ақидаҳо ва мавқеъҳои солҳо озмудашударо ба якборагӣ шикаст. Сухан сари ин аст, ки дар Ҷумҳурии Исломии Эрон конфронси 29-уми ваҳдати исломӣ таҳти мавзӯи «Буҳронҳои феълӣ дар ҷаҳони ислом» баргузор шуд...

Мо имсол шашумин солгарди яке аз рамзҳои муқаддаси давлатӣ - Парчами миллии Тоҷикистонро ҷашн мегирем. Дар назари аввал парчам як матоест, ки бо рангҳои сафеду сурху сабз ва тоҷ дар миёна ороста шудааст ва мо ҳамарӯза онро дар биноҳои маъмуриву идорӣ, дар ҳама сохторҳои давлатӣ мебинем. Ин парчам ҳамарӯза парафшон аст ва мудом алвонҷ мезанад.

Саъйу талош кардан баҳри ободонии ҷомеа ва зиндагии саодатмандона барои ҳар фарди мусулмон ҳатмӣ ва зарур аст. Чунки дунё киштзоре барои ҷаҳони охират аст ва ҳамон тавре ки маълум аст,

Шабе Расули Худо (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) хоб дид, ки марде порчае аз ҳарир дар даст дорад ва рӯи он сурати духтаре нақш шудааст. Он мард ба Расули Худо (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) фармуд: «Ин ҳамсари туст».

Аз Муҳаммади Қуразӣ ривоят аст, ки гуфт: «Аввалин шахсе, ки ислом овард, Хадиҷа ва аввалин ду марде, ки ислом оварданд, Абӯбакр ва Алӣ буданд.

Ҳазрати Усмон (разияллоҳу анҳу) бисёр хушсухан буд, чунончи аз Абдурраҳмон ибни Ҳотиб ривоят аст, ки гуфт: «Касеро аз асҳоби Расули Худо (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) мисли Усмон (разияллоҳу анҳу) хушгуфтор ва хушсухан надидам».