Афзудани нақши падидаи ҷаҳонишавӣ дар тамаддуни муосир ба амиқ гардидани низоъҳои динӣ-сиёсӣ дар заминаи бархӯрди тамаддунҳо ва хусусияти глобалӣ касб кардани падидаи зиддибашарии экстремистию террористӣ, ки дар он манфиати геополитикии давлатҳои қудратманд ниҳон аст, мусоидат карда, ногузир масъалаи ташаккул ва тарғиби фарҳанги таҳаммулпазириро ҳамчун як ҷузъи фарҳанги умумибашарӣба миён овард.

Даврони фоҷиабори муқовимат бо ифротгароӣ ва терроризмро мо ҳанӯз аввали солҳои 90-уми асри гузашта аз сар гузарондем. Он барои ҳама умр бояд дарс бошад. Аз хотир ҳеҷ гоҳ намебарорем, ки даҳҳо ҳазор талафоти ҷонӣ додем.

Мо дар оғози даврони соҳибистиқлолӣ бо такя ба ҳастии таърихӣ, ақлу хирад ва иродаи қавии халқи худ тавонистем, ки оташи ҷанги дохилии таҳмилиро фурӯ нишонда, парчами озодиву адолатро ба хотири ҳифзи асолату арзишҳои миллӣ ва ваҳдату ҳамдигарфаҳмии халқамон устувор гардонем.

Беҳтарин рўза баъд аз рўзаи Рамазон, рўза гирифтан дар моҳи муҳаррам аст, ин моҳ моҳи Худовандӣ аст". (ривояти Муслим ва Ибни Моҷа

Шаҳодат медиҳам, ки нест маъбуде ғайри Худованд, ки ҳеҷ шарике надорад. Ва шаҳодат медиҳам, ки Муҳаммад банда, фиристода ва беҳтарин халқи ӯст. Салавоту салому баракоти Худованд бод бар тамоми ёронаш, ки ба Вай имон оварда, Ӯро дастгиру мададгор буданд ва тибқи дастуроту суннаташ роҳ паймуданд. Аммо баъд...

Дини мубини Ислом дар намоз ҳаракат ва ҳолатҳоеро муқаррар намудааст, ки барои саломатӣ ва нерӯмандии ҷисму ҷон муассир буда, рӯҳу равонро аз ҳама гуна кудурату олоишҳо пок месозад.