Имрӯз дар ҷаҳони муосир ҳар гуна ҳизбу ҷараёнҳои ифротию террористӣ ба мисли ТЭТ ҲНИ зуҳур намуда истодаанд, ки дар аксари маврид чунин ҷараёнҳо аз неруи зеҳнию ҷисмии насли ҷавон суиистифода мекунанд.

Бинобар хабарҳои расида боз хоинони бурунмарзии тоҷик аз зери бағали хоҷагони худ чир-чир карданд ва даъвои гӯё пуштибонӣ аз Бадахшониён менамоянд. Албатта вақте ки як гурӯҳи ҷинояткор таъқиб мешавад, гурӯҳи ҷинояткори дигар ба таҳлука меафтад. Имрӯз, ки Ҳукумати Тоҷикистон барои тинҷию оромӣ ва пеши роҳи воридшавии маводҳои зараровар ба ҳаёти осоиштаро гирифтан ба ин минтақа қувваҳои қудратиро равон кардаст, ин иқдом барои ҷинояткороне мисли муассисони ба ном “Паймони миллӣ”созгор нест. Чунки онҳо ҳеҷ вақт намехоҳанд, ки роҳи воридшавии маводи мухадир ва яроқ, ки асосан ҳардуи он барои нобудсозии суботи ҷомеа мебошад, гирфта шавад. ​

Роҳбарону фаъолони фирории ташкилоти террористӣ - экстремистии Ҳизби наҳзати исломӣ, ки айни ҳол аз ҷавобгарӣ дар назди қонун гурехта, дар Аврупо паноҳ бурдаанд, ба ҳар роҳ мекӯшанд худро аз қабзаи террорист будан раҳонанд ва нишон диҳанд, ки гӯё ҷинояте содир накардаанд.

Илҳом Ёқубов, як нафари фирефташуда ва хоин, бозичаи дасти ТЭТ ҲНИ гардидааст ва мо андешаҳои бебунёди ӯро, ки тавассути баромади худ дар ҳамоиши САҲА иброз дошт, маҳкум менамоем.

Мо бо забон, бо дил ва бо амал ҳар лаҳза шукр менамоем, ки ин қадар пешравиҳо, баракату эҳсонро Худованд бароямон арзонӣ дошта истодааст. Шукрона, ки имрӯз аз Роҳбари Давлат то масъулини дигар кӯшиш доранд, ки зиндагонии мардум боз ҳам беҳтару хубтар гардад.

Яке аз ин роҳҳо фиреби ҷавонони камтаҷриба ва ноогоҳ аз вазъи имрӯзаи ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад. Яъне онҳо ҷавононро ба доми фиреби худ кашида, худро ҳомӣ ва дилсӯзи дини мубини Ислом нишон дода, аз онҳо ба манфиати худ истифода мебаранд.