Даврони истиқлолият барои мо имкони воқеӣ фароҳам овард, ки роҳи имрӯзу ояндаи миллат ва пешрафти минбаъдаи кишвари азизамонро ба сӯи ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ интихоб намоем. Истиқлолият барои мо рамзи олии Ватану ватандорӣ, бузургтарин неъмати давлатсозию давлатдории мустақил, кору пайкорҳои пайгиронаи созандагӣ, азму талошҳои фидокоронаи расидан ба истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангиро омӯзонда, меъёрҳои ҷомеаи шаҳрвандиро таҳким бахшид ва дар як вақт ҳаёти озодонаи ҳар фард ва олитарин дараҷаи бахту саодати воқеии миллатро таъмин намуд.

Дар тӯли таърих ҷомеаҳо ба мазҳаби ҳанафӣ таваҷҷуҳи хоссе доштанд. Ин мазҳаб аз даврони хилофати Ҳорунуррашид мабнои дастуруламали хулафои аббосӣ қарор гирифт. Баъдтар давлати Усмониён, ки муддати шашсад сол ҳукмронӣ намуданд, ин мазҳабро ҳамчун мазҳаби расмӣ дар қаламрави худ эълон намуданд.

Роҳи бунёди давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ташаккули ҷомеаи шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон, ки мо бо он устуворона пеш рафта истодаем, воқеан далели барҷастаи пирӯзии ваҳдат, ҳамдигарфаҳмӣ, таҳаммулгароӣ, ягонагии халқ ва ҳокимияти сиёсӣ маҳсуб меёбад.

Яке аз ҳадафҳои асосии стратегии давлату Ҳукумат ва Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон- ин расидан ба истиқлолияти комили энергетикӣ маҳсуб меёбад. Он рӯз дур нест, ки дар партави нури «Роғун» парчами Тоҷикистони соҳибистиқлол ва тоҷи заррини давлати тоҷикон ҷилои тоза гирад.

Имсол мардуми шарифи кишварамон 24 – умин солгарди ба таври раъйпурсии умумӣ қабул гардидани ҳуҷҷати сарнавиштсози худ – Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро бо як ҷаҳон фараҳу шодӣ таҷлил менамоянд. Конститутсия баёнгари иродаи халқи Тоҷикистон ва дастоварди бузургу нодир ва ифтихори миллати тоҷик буда, маҳз бо шарофати таҳия ва қабули ин санади тақдирсоз роҳи рушди давлатдории миллии тоҷикон муайян гардид.

Хусусан дар замони муосир ТЭТ ҲНИ бо суйистифода аз қонунҳои демократӣ ва башардӯстонаи кишвари азизамон ҷавонони бетаҷриба, камсавод ва ноогоҳро зери пардаи пайравӣ ва ҳифзи арзишҳои дини мубини Ислом мағзшӯи намуда, дар асл ҷиҳати иҷроиши амру фармонҳои хоҷагони аҷнабиашон мардуми кишвари худро аз арзишҳои милливу мазҳаби аҷдодиашон дур намуда, ба тақлиди кӯр кӯронаву гаравидан ба мазҳаби ботили бегона таҳрик медиҳанд.