Агарчи ҳаёти мусалмон ҳамааш фурсат аст, вале моҳи мубораки Рамазон аз дигар моҳҳо фарқ мекунад. Ин моҳ монанди дурри арзишманде аст. Худованди мутаол ба ин моҳ чандин фазилатҳо дода ва дар он баъзе амалҳоро фарз гардонидааст, ки дар дигар моҳҳо дида намешавад. Худованд рўза гирифтанро дар рўзҳои ин моҳ фарз гардонида, онро яке аз рукнҳои Ислом қарор додааст.

Мову шумо дар айёми баҳорон, рӯзҳои ҷашни байналмилалии Наврӯз қарор дорем. Ин иди аҷдодии мо дорои фазилатҳои неку созанда ва муттаҳидкунандаи башарият буда, ҳазорсолаҳо инҷониб дар муҳити фарҳангии халқҳои олам ҷойгоҳи сазовор пайдо намудааст.

Инак мо бо даҳаи аввали моҳи мубораки Рамазон падруд мегӯем ва вориди даҳаи дуюм мешавем. Ҳамин минвол боз фурсате баъд ба даҳаи сеюм ва баъд тасбеҳи Алвидоъ аз поёни ин моҳи нусрат пайғом медиҳад.

Моҳи Рамазон, моҳи ибодат ва тоат ва моҳи нузули Қуръони карим аст. Дар бораи ин моҳи пурбаракат фазилатҳои бисёре омадааст, ки дар ин ҷо ба зикри иддае аз ин фазилатҳо мепардозем.

Дар дини мубини Ислом дар масоили маърифати ҳақ ва раҳнамоӣ ба дарёфти баракати умри фониву саодати фардо уламои зиёде заҳмат кашидаанд. Онҳо тимсоли ситорагоне буданд ва ҳастанд, ки ҳар яке дурахши ҷудогонае доранд.