Филми ҳуҷҷатии “Хиёнат”-ро, ки рӯзҳои охир тариқи телевизионҳои кишвар ба намоиш гузошта шуд, бо ҷиддияти том тамошо кардем. Гарчанде аз таърихи хиёнаткориҳои Ташкилоти экстремистӣ-террористии собиқ ҳизби наҳзати ислом огоҳ будем, бо тамошои филми мазкур бори дигар нафратамон нисбати ин ташкилоти хунхор зиёд гардид.

Таҳкими муносибатҳои байнидавлатӣ яке аз суннатҳои Пайғамбари Худо (с) мебошад. Расули Худо (с) баъд аз фатҳи Макка, барои паҳн намудани дини мубини Ислом ва мустаҳкам намудани муносибатҳои байнидавлатӣ ба Эрон, Яман, Рум ва дигар давлатҳо намояндагонро фиристода ва дар Ислом суннати давлатдорӣ ва ҳамзистӣ бо дигар кишварҳоро ба роҳ монданд.

Намоз робитаи Худованд бо бандагон аст. Қуръони карим ба се чизи бисёр муҳим ва қобили тааммул дар намоз, яъне хушӯъ, пойбандӣ ва давомнокӣ ишора фармудааст: «Мӯъминон растагор шуданд, онҳое, ки дар намозашон хушӯъ доранд» (сураи «Мӯъминун» оятҳои1-2).

Имон ба қазову қадар. Дар оёти қуръонӣ ва аҳодиси набавӣ таъкид ба ин нукта шудааст, ки тамоми мусибат ва хушие, ки ба банда рух медиҳад, маҳз бо хости Худованд буда, дар сарнавишти банда навишта шудааст.

Дар шумораи №21-уми ҳафтаномаи мардумии «СССР» Ғуломалӣ Асоев таҳти сарлавҳаи «Масҷид хонаи Худост ё шайтон» андешаҳои худро баён дошта иддиои он дорад, ки вақте масҷид хонаи Худо бошад, пас шайтон он ҷо чӣ мекунад? Ва ҳамчунин шикоят аз он дорад, ки муллоҳои мо мардумро дар намоз бо ҳамдигар ҷафс мекунанд.