Инки дини мубини Ислом дар интихоби дӯст диққат медиҳад ва таъкидҳои зиёд дорад, ин ҳама ба хотири ҳамин таъсиригузори ҳамнишин аст. Бояд таваҷҷуҳ дошт, ки дӯсту дӯстӣ бо ҳам тафовут доранд. Дӯст яъне ҳамнишин, ҳамдам, ҳамроз ва ғайра, аммо дӯстӣ мутааллиқ ба ахлоқ ва рафтор аст, ба ҳамин хотир аст, ки дар рӯзи растохез аз дӯстиҳо савол мешавад.

Имрўз мо шоҳиди он ҳастем, ки минтақаҳои мухталифи оламро мавҷи бесобиқаи терроризм, ифротгароӣ ва низоъҳо фаро гирифта, рақобати геосиёсии абарқудратҳо рў ба афзоиш ниҳодааст. Тоҷикистон, ки даҳшати ҷанги шаҳрвандиро аз сар гузаронидааст, ҳамеша зидди ҷангу нооромӣ ва ҷонибдори ҳалли мусолиматомези ҳама гуна мухолифату низоъҳо мебошад.

Фарзандони фарзонаи миллати мо аксаран дар осори бебаҳояшон асосҳои илму фарҳанги замони хешро гузошта, тамаддуни ҷаҳониро ба сатҳи баланд расонидаанд ва худ ба мояи ифтихори башар табдил ёфтаанд. Дар ҳамин радиф, мо тоҷикон аз кору пайкори бунёдгузори бузургтарин ва бонуфузтарин мазҳаб дар дини мубини Ислом, фарзанди арҷманди халқи тоҷик Имом Абўҳанифа Нуъмон ибни Собит, ки бо унвони Имоми Аъзам маъруф гардидааст, ифтихори хоса дорем.

Тоҷикистони азизи мо яке аз давлатҳоест, ки сулҳу суботро барои шаҳрвандонаш таъмин кардааст. Дар тамоми минтақаҳои ҷумҳуриамон мардум озодона кор ва фаъолият мекунанд. Бинобар ин, ҳар шаҳрванде, ки дар Тоҷикистон зиндагӣ мекунад ва аз ҳамин ҳавои он нафас мекашад, бояд ба қадри ин неъмати бебаҳо бирасад ва шукронаи оромии ин кишвари азизамонро намояд.

Яке аз зуҳуроте, ки ҳамакнун бештари мардум аз он изҳори нороҳатӣ мекунанд, ин ба таври сунъӣ боло рафтани нархҳо дар бозорҳои кишвар мебошад. Зеро бархе аз савдогарони беинсоф ба хотири манфиати зиёди худ нархҳоро гарон менамоянд ва ба ин васила ба мусулмонон азият мерасонанд. Оё ин мусулмонӣ аст? Албатта не! Баланд бардоштани нархи маводи хӯрокворӣ дар шариат «эҳтикор» ном дошта, чунин афрод мавриди иҳонати Парвардигор қарор доранд.

Бархӯрди ақидаҳои диниву мазҳабӣ барои амалӣ намудани ҳадафҳои сиёсӣ ва ғаразхоҳонаи дунёталабон замина фароҳам оварда, бо баҳонаи дифоъ аз дини ислом қатлу куштори мардуми бегуноҳ дар шакли террор анҷом дода мешаванд.