Дини ислом барои тарбияи ҷавонон аҳамияти зиёде додааст, зеро маҳз ҷавонон мавқеъ ва мақоми падарони худро дар ҷомеа ишғол мекунанд ва дар зиндагӣ масъулияти гаронро бар дӯш хоҳанд гирифт.

Салом калидест, ки дари дилҳоро ба истиқболи якдигар мекушояду наздик месозад, муъминонро сарҷамъ менамояд, муҳаббати ҳамдигариро устувор мекунад. Салом дар ислом беҳтарин одобест, ки ҳазрати Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ҳамеша ба каси пеш омада аввал салом медоданд.

Калимаи садақа дорои маъноҳои гуногун буда, дар маҷмуъ закот ва ҳама намуд амалҳои неки моддӣ ва маънавиро дар бар мегирад. Худованд закотро фарз гардонид ва онро аз рукнҳои асосии дини ислом қарор дод, то шахсони камбизоат азоб накашанд ва аз тарафи шахсони сарватманд ба онҳо ёрӣ расонида шавад.

Об яке аз неъматҳои Офаридгор бар тамоми махлуқот мебошад. Агар ба маълумоти мутахассисон назар кунем, дармеёбем, ки имрӯзҳо қариб 1 миллиард мардуми сайёра аз норасоии оби тоза танқисӣ мекашанд, 2,6 миллиард сокинони сайёра дар шароити ғайри стандартӣ зиндагӣ мекунанд. Дар бештар аз 80 мамлакати ҷаҳон барои таъмини аҳолӣ об намерасад.

Барои ҳар инсон Ватан чун модар муқаддас аст ва бояд муқаддасаш бидорад. Аз ҷумла, муҳофизати Ватан барои ҳар шахс ҳам фарз ва ҳам воҷиб аст.

Аз рӯзи қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон беш аз даҳ сол сипарӣ мешавад. Дар ин давра пеши роҳи исрофкориҳои беҳуда, ки дар асоси таълимоти шариати исломӣ ҳаром аст, гирифта шуд.