Моҳи Муҳаррам нахустин моҳ дар солшумории ҳиҷрии қамарӣ ба шумор меравад. Имсол дар қаламрави кишвари мо аввали моҳи Муҳаррам ба рўзи чоршанбе 19-уми июл рост омадааст.

Ифротгароӣ ва тундгароӣ имрӯз ба хатари бузург барои инсоният ва хусусан мусалмонон табдил ёфтааст, агар пеши роҳи он ба зудӣ бо иштироки тамоми қишрҳои ҷомеъа гирифта нашавад, оқибати фоҷиаборе дар пай хоҳад дошт.

Пас дониста мешавад, ки илм нури илоҳӣ ва яке аз сифатҳои Худованд аст, ҳар гоҳ илм зиёда мегардад, мақому мартабаи инсон низ зиёдатар мегардад. Барои шарофатманд шудани инсон Худованд омўхтани илмро бар ў фарз гардонидааст.

Бобои Сўфӣ Аллоҳёр Темурёр ва падараш Аллоҳқулӣ ашхоси дар илми замони худ пешқадам, соҳиби обрў ва парҳезгор буданд.

Дар шариати Ислом ибодат ба се навъ тақсим мешавад: 1. Ибодати баданӣ мисли намозу рўза. 2. Ибодати молӣ, мисли закоту садақаи фитр ва ғайра. 3. Ибодати мураккаб аз ҳар ду, ҳам баданӣ ва ҳам молӣ, мисли ҳаҷ.

Инак боз як иди фархунда ва хучаста, яъне иди Қурбон бар мо соя афкандааст. Иде, ки мардуми мусулмонро бо чонфидоиҳои ниёгони худ чун ҳазрати Иброҳим (а) ва Исмоил (а) ошно месозад. Иде, ки ба падару модарон услуби тарбияи фарзандонро дар рўҳияи худотарсӣ ва эҳтиром ба волидайн ва дигар муқаддасоти динӣ меомўзад.