Имрўз яке аз масъалаҳои муҳим ва ногуворе, ки ҷомеаи ҷаҳонӣ ва ҷумҳурии моро низ ба ташвиш овардааст, терроризм ва ифротгароӣ мебошад.

Ҳар касе, ки соҳиби имони комилу садоқати комил бошад, Ватани худро дӯст медораду барои ободӣ ва хуррамии он саъю талош мекунад.

Ризои Худованд дар ризои падару модар ва сахтии Худованд дар сахтии падару модар аст». Яъне, Худованд ризои худро ба ризои падару модар вобаста кардааст, ки то падару модар аз ту хушнуд нагарданд, Худованд аз ту розӣ нахоҳад буд.

Президент ҳамчун рамзи ифодакунандаи ормонҳои ҳамон миллат аз ҷойгоҳи бузурге бархӯрдор мебошад. Барои миллати мо ҳамин ҷойгоҳи Президент аҳаммияти хос дорад.

Барои муҳайё намудани фазои солими хонавода муносибати некбинона, ахлоқи ҳамида, рафтору гуфтори нек, якдигарфаҳмӣ ва меҳрубонии байни зану шавҳар хеле муҳим аст.

Конститутсия баёнгари иродаи халқи Тоҷикистон ва дастоварди бузургу нодир ва ифтихори миллати тоҷик буда, маҳз бо шарофати таҳия ва қабули ин санади тақдирсоз роҳи рушди давлатдории миллии тоҷикон муайян гардид.