Баргузории ҷаласаҳои САҲА ва иштироки чанд ҷавони ба ном “мухолиф” ҳар шахсро ба андеша фурӯ мебарад. Чаро ин гурӯҳ ҷавонон ватани ободу зебо ва тинҷу ороми худро тарк карда, фирефтаи дасисаҳои хоинони миллат гаштаанд?

Чандрӯз мешавад, ки дар пойтахти Ҷумҳурии Лаҳистон шаҳри Варшава ҷаласаҳои марбут ба ҳуқуқи инсон идома дорад. Дар ин ҷаласа аз аксари кишварҳои дунё намояндагон иштирок менамоянд. Дар баробари ҳайати расмии Ҷумҳурии Тоҷикистон як гурӯҳ авбошон ва хоиноне, ки ободии кишварро дида наметавонанд, низ иштирок намуда, худро ҳомии ҳуқуқ нишон доданӣ мешаванд.

Тавре хабар аст, имрӯзҳо дар шаҳри Варшава Конфронси ҳуқуқи башари САҲА идома дорад. Аз ду ҳафта як ҳафтаи он гузашт. Гарчӣ то натиҷагирӣ ҳануз дур аст, аммо мехостам аз ин ҳафт рӯз ҳафт нуктаи муҳимро ёддошт намоям:

Раванди ҷаҳонишавӣ баҳри пурталотумеро мемонад, ки бо падидаву зуҳуроти мусбату манфии худ то рафт ба маҷрои зиндагии аҳли сайёра ворид мегардад.

Абдулло Раҳнамо: «Маҳдудсозии фаъолияти ҳаракатҳои динии ифротӣ ё манъи фаъолияти созмонҳои террористӣ наметавонад маҳдудсозии ҳуқуқи динии шаҳрвандон маҳсуб шавад»

“Паймон”-е, ки чанд гурӯҳи ифротӣ таъсис додаанд, ба миллати тоҷик ва кишвари Тоҷикистон хатарзо аст, зеро паси ин Паймон қувваҳое истодаанд, ки мехоҳанд манфиатҳои худро амалӣ созанд. Имрӯз ҷомеаи ҷаҳониро хатарҳои гуногун таҳдид мекунад, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон низ аз ин хатарҳо истисно нест.