Рўзаи моҳи Рамазон яке аз аркони умдаи дини мубини Ислом мебошад. Дар хусуси ҳикмати машруъияти рўза уламои муҳаққиқ чунин назар доранд, ки Худованди ҳаким инсонро табиатан чунин офаридааст, ки ў ҳамеша нафси худро дўст дошта, барои пурра кардани эҳтиёҷоти хоссаи худаш саъйу талош меварзад ва аз ҳоҷати заифону мискинон ғофил мемонад.

Яке аз ибодатҳои мавсимӣ, ки ҳар сол дар моҳи мубораки Рамазон баргузор мешавад, намози таровеҳ аст. Намози таровеҳ дар тамоми шабҳои моҳи Рамазон суннати муаккада буда, хондани он барои марду зан савоб дорад ва таркаш бидуни узр гуноҳ аст.

Расули акрам (с) фармудаанд: «Шаъбону шаҳрӣ ва Рамазону шаҳруллоҳ». Яъне: Шаъбон моҳи ман ва Рамазон моҳи Аллоҳ аст.

Зан - Модар яке аз офаридаҳои пурарзиши Худои мутаъол аст. Чун Худованд замину осмону мавҷудоти он ва биҳишту дӯзахро офарид, пас ҳамон чизе, ки мақсуди ин офариниш буд, яъне Одам алайҳиссаломро ҳаст намуд. Вақте мушоҳида шуд, ки Одам алайҳиссалом эҳсоси дилтангӣ мекунад,

Шайх Абўмансури Мотуридӣ яке аз чеҳраҳои шинохтаи мазҳаби ҳанафӣ дар ҳавзаи Мовароуннаҳр ва берун аз он ба шумор меравад. Ў дар Мотурид, ки яке аз деҳаҳои Самарқанд аст, таваллуд шудааст. Дар маъхазҳои таърихӣ дар бораи соли таваллуди ў маълумоти тахминӣ оварда шудаанд.

Модар қиматтарин неъмати дунё, сарчашмаи муҳаббати беканор ва ҳимматбаландтарин шахси башарият аст. Маҳз меҳри бепоён ва навозиши гарми модар моро ба оламу одам ошно сохтааст. Заҳмати шабонарўзиву бедорхобӣ ва бурдбории ў танҳо ба худаш хос аст, ки касро ба ҳайрат меорад. Фарзанд дар канори модар бо олами рангини кўдакӣ ба воя мерасаду аз ў дарси одамгарию ватандўстиро меомўзад.