Барои муҳайё намудани фазои солими хонавода муносибати некбинона, ахлоқи ҳамида, рафтору гуфтори нек, якдигарфаҳмӣ ва меҳрубонии байни зану шавҳар хеле муҳим аст.

Конститутсия баёнгари иродаи халқи Тоҷикистон ва дастоварди бузургу нодир ва ифтихори миллати тоҷик буда, маҳз бо шарофати таҳия ва қабули ин санади тақдирсоз роҳи рушди давлатдории миллии тоҷикон муайян гардид.

Шукри Худои таоло ва шукронаи давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон, ки сокинони диёри мо дар фазои озодӣ ва тинҷию оромӣ ҳаёт ба сар мебаранд. Ин неъмати бузургест, ки шукронаи он воҷиб мебошад.

Мусулмон касест, ки дар ободонии диёри худ кӯшиш мекунад ва дигаронро ба он ташвиқ менамояд. Зеро покизагӣ ва ободкорӣ нишонаи имондорӣ ва шиори дини мубини Ислом аст.

Имоми Аъзам тавассути осори гаронбаҳояш ба оламиён собит намуд, ки ҳама унсурҳои дини мубини Ислом, тамоми муқаррароти ин дини муҳаммадӣ зиндагисоз ҳастанд. Ислом дини пешрафт, дини инсонпарвар ва такондиҳанда ба бунёди ҷомеаи адолатпарвар аст.

Дини мубини Ислом имконоти бузург дар соҳаи муколамаҳои миёни фарҳангу тамаддунҳо, миёни низомҳои мухталифи иҷтимоӣ ва адёни гуногун дорад ва аз ин имконот доиман истифода мекунад, вагарна тӯли 14 аср солиму тавоно то даврони мо намерасид.