Дастуру супоришҳое, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар охири сафари кории худ ба вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон ба ниҳодҳои дахлдори кишвар ҷиҳати барқарор намудани амнияти умумии минтақа додаанд, зарурӣ ва саривақтӣ арзёбӣ мегардад.

Чунонки аз расонаҳои хабарӣ огоҳ шудем, рӯзҳои 16-18-уми октябри соли ҷорӣ дар меҳмонхонаи Алмосаи Қоҳира таҳти сарпарастии Раиси Ҷумҳурии Арабии Миср Абдулфаттоҳ Ас-Сисӣ чаҳорумин Конфронси Дабирхонаи муфтиёти ҷаҳон таҳти унвони «Таҷдиди фатво аз нигоҳи илмӣ-назариявӣ ва амалӣ» баргузор гардид.

Ба ҳамагон маълум аст, ки ҳизби хиёнаткори Наҳзат имрӯз ба рӯи худ хиҷобе кашида, номи худро "Паймон"мондааст ва аз таги парда садо баланд мекунад, ки ман"Паймон"ҳастам, акнун ба дунё омадаам,ҳамчун “тифли навзод” ба гуноҳе даст назадаам.

Ҳизбгароӣ ва дар заминаи он роҳ додан ба низоъу тафриқа хоси талаботи шариати исломӣ набуда, балки аз ҷумлаи чизҳоест, ки Худованди мутаъол ва Расулаш аз он наҳй намудаву онро ҳаром кардаанд ва бо ин ҳол Худованди мутаъол ва Расулаш роҳи ҳақ ва наҷотро дар ҳангоми вуқуи ихтилоф ва тафриқа ва ҳизбгароӣ барои муслимин баён доштаанд.

Роҳи бунёди давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ташаккули ҷомеаи шаҳрвандӣ дар Тоҷикистон, ки мо бо он устуворона пеш рафта истодаем, воқеан далели барҷастаи пирӯзии ваҳдат, ҳамдигарфаҳмӣ, таҳаммулгароӣ, ягонагии халқ ва ҳокимияти сиёсӣ маҳсуб меёбад.

“Пас чаро аз ҳар фариқи аз онон гуруҳе берун нараванд, то дар дин доноӣ ҳосил намоянд ва қавми худро ҳангоме, ки ба сӯи онон боз гарданд, битарсонанд, шояд онҳо битарсанд”. (Сураи “Тавба” ояти 122)