Солҳои охир равияи ифротии салафия дар ҷумҳурӣ реша давонида, ба воситаи зархаридон ақидаҳои ботили он паҳн мегарданд. Калимаи салафия аз феъли арабии «салафа» гирифта, маънояш ибтидо, аввалин аст.

Имрӯз дар баробари дигар кишварҳри дунё Ҷумҳурии Тоҷикистон барои нест кардани терроризм ва пойдории сулҳу субот дар саросари кишвар талош варзида, ҳарчи бештар халосӣ ёфтан аз хатари терроризм мубориза мебарад. Ва ин ҳам танҳо бо роҳи фаҳмондадиҳӣ, гуфтумони қоидаҳои фатво дар масъалаҳои сиёсӣ ва умури давлатдорӣ, таъсири фатво дар пойдории амну суботи ҷомеа ва муносибатҳои байналмилалӣ амалӣ мегардад.

Монанди он ки гӯштро аз нохун ҷудо кардан номумкин аст, ҳамон тавр ягон минтақаи Тоҷикистонро ҷудо-ҷудо тасаввур наметавон кард. Ватани азизи мо ҳамчун меросбари давлати бузурги Сомониён баъди ҳазор соли бедавлатӣ бо шарофати истиқлолияти давлатӣ ва иттиҳоду ваҳдати миллӣ ба як кишваре мубаддал шудааст, ки онро барҳақ, нигини Осиё меноманд.

Дастуру супоришҳое, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар охири сафари кории худ ба вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон ба ниҳодҳои дахлдори кишвар ҷиҳати барқарор намудани амнияти умумии минтақа додаанд, зарурӣ ва саривақтӣ арзёбӣ мегардад.

Чунонки аз расонаҳои хабарӣ огоҳ шудем, рӯзҳои 16-18-уми октябри соли ҷорӣ дар меҳмонхонаи Алмосаи Қоҳира таҳти сарпарастии Раиси Ҷумҳурии Арабии Миср Абдулфаттоҳ Ас-Сисӣ чаҳорумин Конфронси Дабирхонаи муфтиёти ҷаҳон таҳти унвони «Таҷдиди фатво аз нигоҳи илмӣ-назариявӣ ва амалӣ» баргузор гардид.

Ба ҳамагон маълум аст, ки ҳизби хиёнаткори Наҳзат имрӯз ба рӯи худ хиҷобе кашида, номи худро "Паймон"мондааст ва аз таги парда садо баланд мекунад, ки ман"Паймон"ҳастам, акнун ба дунё омадаам,ҳамчун “тифли навзод” ба гуноҳе даст назадаам.